اهمیت دادن به دیگران

تفاوت های بسیاری بین هوشبهر(IQ) و بهره ی هیجانی (EQ ) ، وجود دارد.

کسی که هوشبهر زیادی دارد، شاید نتواند با جامعه ی خود همکاری چندانی بکند و حتی شاید با دیگران خشن و بی رحم باشد.

نمونه های بسیاری در تاریخ، از افراد باهوش (با هوشبهرزیاد) وجود دارد که کمتر در جامعه مشارکت کرده یا حتی ضد همنوعان خود به طرز مخربی عمل کرده اند.

چند سال پیش به شرکت در یک برنامه ی مستند تلویزیونی درباره ی مجمع منسا(Mensa) دعوت شدم. (به نقل از دکتر استیون جی، استاین)

شاید در مورد آن شنیده باشید .

انجمنی که ( در سال ۱۹۴۶تشکیل شد ) و تعدادی آدم باهوش عضو بودند. در واقع، برای عضو شدن در این انجمن امتیاز آزمون آی کیو شما باید در حد نخبه ها باشد، که دو درصد جامع اند.

یکی از بخش  های این برنامه ی مستند بررسی دستاوردها و موفقیت های این افراد باهوش (یعنی اعضای منسا) بود.

شما می توانستید درآن جا با بهترین پژوهشگران سرطان، فیزیکدان های هسته ای، مذاکره کنندگان صلح جهانی، و طراحان راهبردهای سیاسی برخورد کنید.

درست است که همه ی این ها آن جا بودند، ولی به این راحتی ها نمی شد به آن ها دسترسی پیدا کرد.

یکی از اهداف مصوب منسا « شناسایی و پرورش انسان های باهوش برای خدمت به جامعه ی بشری» بود. من متاسفانه موفق نشدم نمونه های زیادی پیدا کنم که اعضا چگونه منافع گوناگون جامعه را تامین می کنند.

در واقع یشتر افراد منسا که من آن ها را ملاقات کردم یا خود محور بودند یا به نظریه های انتزاعی توجه داشتند. یکی از برجسته ترین اعضای گروه ( بنا براظهارات خودش) مامور گردن کلفت کافه ای بود که نتوانسته بود  دانشگاه را تمام کند، چون یک روز دیرتر از موعد تعییین شده برگه های تکمیل شده را تحویل بخش اداری داده و بنابراین اخراج شده بود ( اینجاست که هوش هیجانی می توانست به یاری اش بیاید). عضو دیگر هر روز کلی از وقتش را در کافی شاپی می گذراند و جدول مجله ی نیویورک تایمز را حل می کرد. باز به یک نفر دیگر هم می توانم اشاره کنم که راننده اتوبوس مدرسه بود.

نقش من در این برنامه بررسی هوش هیجانی این افراد بود. واضح بگویم که در بیشتر این افراد هوش هیجانی چندانی ندیدم. در واقع برخی از آن ها هم که از مبحث هوش هیجانی آگاه بودند،‌آن را مسئله بی اهمیتی می دانستند و از کنارش می گذشتند.

ایده ی کنترل هیجانات خود و دیگران یا افزایش مسئولیت پذیری اجتماعی چنین افراد را به خود جذب نمی کرد. نظریه های انتزاعی به نظر این افراد خیلی بیشتر از همیاری کردن،‌به قصد نفع رسانی به هم نوعان خود، اهمیت داشت.

کسی که هوش هیجانی دارد به هم نوعان خود اهمیت می دهد و با آن ها همکاری می کند.

بنابراین،‌با این که هوش بهر (IQ) زیاد برای گذراندن دوره های تحصیلی با موفقیت و دادن نظریه های پیچیده نقش تعیین کننده ای دارد، در تعیین ظرفیت شما برای اهمیت دادن به همنوعان و کمک کردن به آن ها نقش اندکی ایفا می کند.

منبع:https://nasrinsaeedifarid.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: